Lato 1939 roku, Kresy. Elżbieta i Stefania, wchodzące w dorosłość bliźniaczki, spędzają beztroskie wakacje w dworku dziadków. Sielankową atmosferę przerywa warkot niemieckich samolotów. Wkrótce ze wschodu nadciąga kolejne zagrożenie: Armia Czerwona. Rozpoczyna się dramatyczna walka o przetrwanie. Dziewczęta nie przypuszczają nawet, co szykuje dla nich los i jaką cenę przyjdzie im zapłacić za każdy dzień życia. Pierwsza część trylogii „Owoc Granatu” to opowieść o miłości, rodzinie, wierności i odpowiedzialności, zawsze i pomimo wszystko. Oparta na faktach wstrząsająca historia wygnanych kobiet, których tułaczy szlak wiódł z Rzeczypospolitej przez Syberię aż na Bliski Wschód.

Był początek stycznia 2022, gdy major Tomasz Budzyński, oficer ABW i były szef delegatury tej służby w Lublinie - jednej z największych delegatur ABW w Polsce - któremu podlegało kilkuset funkcjonariuszy służb specjalnych oraz cała agentura na styku Polski, Ukrainy i Białorusi - publicznie zapowiedział pełnoskalowy, datowany na koniec lutego, atak Rosji na Ukrainę. Wiedza ta stanowiła efekt systematycznych wyjazdów za wschodnią granicę Polski i była odbiciem wiedzy najwyższych rangą oficerów Służby Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) - kolegów majora ABW z czasów kierowania delegaturą w Lublinie - opierających swoje informacje nie tylko o źródła operacyjne, ale także o kontakty towarzyskie, biznesowe, a nawet rodzinne z odpowiednikami w Służbie Wywiadu Rosji, towarzyszami jeszcze z czasów ZSRR. Ta z kolei sytuacja - jedna z wielu ilustrujących skalę zagmatwania za wschodnią flanką NATO, o której to skali opinia publiczna w Polsce i na świecie wie niewiele albo nic - niczym w soczewce pokazuje poziom komplikacji dramatu rozgrywającego się dziś na Ukrainie, gdzie Tomasz Budzyński spędził ostatni tydzień pokoju i pierwszy miesiąc wojny. Historia, którą pokazujemy, jest nie tylko zapisem uzyskanej tam, wstrząsającej, wiedzy, ale także opartą o realne podstawy i absolutnie unikalne źródła - między innymi wywiadu brytyjskiego - próbą odpowiedzi na pytania dotąd bez odpowiedzi, jakie w obliczu niszczącej teraźniejszość i zmieniającej wyobrażenie o przyszłości wojny, zadajemy sobie wszyscy. Czy podzielimy los naszych sąsiadów? Czy Rosja dokona ataku nuklearnego na Polskę? Czy tragedia Ukrainy ma drugie dno? Co w historii o Polin i Niebiańskiej Jerozolimie jest prawdą i jak zakończy się wojna za naszą wschodnią granicą? Czy słowa amerykańskiego prezydenta Joe Bidena, że „jesteśmy w punkcie zwrotnym historii" a „świat nie będzie już jaki był", to tylko retoryka, czy zapowiedź zmierzchu świata, jaki znamy? Jaką „grę" prowadzą Niemcy? Co nas czeka? Oto solidna dawka dyskomfortu - dla dobra Polski i milionów Polaków...(https://lenaczyta.pl/NIE-NASZA-WOJNA-Zmierzch-swiata-jaki-znamy-p154620)

Co dalej z pandemią wszech czasów, która zmieniła wyobrażenie o przeszłości i co jeszcze szykują nam globaliści?Dokąd prowadzi gospodarczy krach, który niszcząc teraźniejszość, wywołuje lęk i pytania o przyszłość?Czy wojna na Ukrainie, to dogasający konflikt, czy katalizator wojny na Pacyfiku i zarzewie światowego pożaru?Czy Rosja dokona nuklearnego ataku i dlaczego amerykańscy analitycy określają Polskę „strefą zgniotu”?Co z nami będzie?Oparta o solidne podstawy i twarde dane zbierane w Europie i za Oceanem, nieznane opinii publicznej fakty i opatrzone klauzulą tajności analizy – między innymi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – starannie zweryfikowana, przejmująca, praca majora ABW Tomasza Budzyńskiego oraz dziennikarza śledczego Wojciecha Sumlińskiego.Co byś zrobił, gdybyś dowiedział się, że końcowe odliczanie do globalnego chaosu już trwa, a życie, jakie znałeś, zostało policzone na miesiące? (z okładki)

Stanisław Swianiewicz był jedynym spośród oficerów polskich internowanych w obozach sowieckich, któremu wypadło być w pobliżu lasu katyńskiego w czasie, gdy odbywała się tam egzekucja. 29.04.1940 r. wywieziono go z obozu w Kozielsku razem z grupą ok. 300 oficerów przeznaczonych do likwidacji. 30.04 rano na stacji Gniezdowo, gdzie miał miejsce wyładunek, porucznik Swianiewicz został odłączony z tej grupy i przewieziony do więzienia w Smoleńsku, a stamtąd w Moskwie na Łubiance. Autor opisuje szlaki, które poprzez boje kampanii wrześniowej doprowadziły go pod Katyń, a potem jego losy w więzieniach i łagrach sowieckich oraz pobyt w roku 1942 w polskiej ambasadzie w Kujbyszewie, gdy polskie czynniki zarówno wojskowe, jak i cywilne poszukiwały jakichkolwiek śladów po zaginionych 15 tysiącach polskich oficerów i policjantów, o których władze sowieckie odmawiały wszelkich informacji. Autor był wówczas jedynym człowiekiem, który wskazywał na właściwy ślad, którym należało iść, aby przeniknąć tajemnicę zaginionych oficerów.