"23 kilometr" to książka o pasji, o marzeniach, o trudnej drodze do ich realizacji. Książka o wielkiej miłości do zwierząt i natury. Książka pełna emocji. Nie tylko dla miłośników psów, czy psich zaprzęgów. To rzecz znacznie szersza, bo dotycząca wielu aspektów życia. "Jazda psim zaprzęgiem to jeden z najlepszych sposobów obcowania z dziką przyrodą. Konkurować z nią może jedynie człowiek poruszający się pieszo, czy na nartach. Czuje on śnieg, lód, skałę, swoimi stopami. Jednak mamy nad nim przewagę, my mamy swoje stopy i cztery łapy każdego z psów, mamy swoją parę oczu i tyle par oczu jeszcze, ile w naszym zaprzęgu biegnie psów, tak samo mamy swój nos i wiele nosów psich. Jesteśmy człowiekiem i psami zarazem. Jednością, stadem, w którym każdy jest niezbędny. To bardzo pierwotne uczucie. Kiedy jeden z psów zobaczy renifera, czy ptaka, zobaczy go całe stado, także my. To właśnie stanowi magię psiego zaprzęgu."

Jan Zieliński: O "cudownie pięknym miesiącu - maju" pisał ongiś Heine. Wesołemu majowi 1968 roku w Paryżu grubą opowieść poświęcił James Jones. Maja Komorowska w zapisie trzydziestu jeden dni maja zawarła w pewnym sensie całe swoje życie. Czytając tę książkę warto mieć w pamięci - znany z teatru i z ekranu - jej głos, i w ten sposób, podkładając głos pod wydrukowane zdania, wysłuchać niezwyklej relacji. Długie wyjaśnienia nie są tej książce potrzebne. Jak na spotkaniach z Mają Komorowską, autorką i recytatorką, każdy uczestnik ma wrażenie, że ona jest dla niego i tylko dla niego, tak i ta książka skierowana jest do wielu i do każdego z osobna. Daje szansę spotkania bliskiego, wręcz intymnego. A takie spotkania nie potrzebują przewodników, nie potrzebują osób trzecich. Głos ma Maja Komorowska.

Wspomnienia więźnia Majdanka

Kolejne spotkanie z Corinne Hofmann, autorką i bohaterką bestsellerowej "Białej Masajki". W książce opowiada o niezwykłej, obejmującej ponad siedemset kilometrów, pieszej wyprawie po namibijskiej krainie Koko oraz o powrocie do Kenii. Kraj, w którym wciąż mieszka Lketinga, jej były mąż, i cała jego rodzina, Corinne odwiedza z córką, Napirai. Dziewczyna jest w Kenii pierwszy raz od niemal dwudziestu lat, gdy wyjechała jako małe dziecko. Poznaje swą afrykańską rodzinę, przyrodnie rodzeństwo, odwiedza miejsca, gdzie żyła niegdyś jej matka... [http://www.empik.com]

Kevin Costner przynosił jej śniadanie do łóżka, Ted Kennedy powierzył jej swoje tajemnice, książę Karol zamówił u niej prywatny pokaz, a książę Albert z Monako jest jej przyjacielem... Wszyscy mężczyźni są u jej stóp. Tak wygląda życie Tashy, jednej z najsłynniejszych modelek na świecie. Bajka? Łatwo powiedzieć. Świat mody jest jednak niebezpieczny i okrutny: zazdrość, upokorzenia, szantaż, molestowanie seksualne, alkohol, narkotykiů Tasha jest odporna na wszystko, chociaż czuje się bardzo samotna. Sens życia znajduje w działalności charytatywnej na rzecz pogrążonej w nędzy rodzinnej Afryce, o której nigdy nie zapomniała. Zbiera środki, aby objąć opieką seropozytywne matki i ich chore na AIDS dzieci. Zakłada dla nich klinikę w Malawi. A to dopiero począteků

Od kwietnia 1941r. do kwietnia1944 na szczeblu Komendy Głównej AK istniała wyspecjalizowana komurka pod nazwą "N" (od pierwszej litery słowa Niemcy). Prowadziła ona szeroko zakrojoną pracę dywersyjną-propagandową i wydawniczą wśród Niemców. Akcja "N", wojna psychologiczna Armii Krajowej. Sfałszowana przez AK odezwa zbiegłego na Wyspy Brytyjskie Rudolfa Hessa była na tyle skuteczna, że w Rzeszy zaczęły powstawać grupki popierające uciekiniera. Czasopisma wydawane w języku niemieckim przez polskie podziemie powodowały, że część Niemców uwierzyła w istnienie antyhitlerowskiej opozycji. Jedno z pism - satyryczny "Der Klabautermann", cieszył się tak dużym powodzeniem wśród żołnierzy Wehrmachtu, że płacili za niego po kilkadziesiąt marek. Podobne akcje powodowały chaos, bójki między Niemcami, a nawet wstrzymanie pracy fabryk. Książka stanowi wspomnienia z tego okresu, czyli z lat 1941-1944. W książce zebrano wspomnienia działaczy, redaktorów, szefów kolportażu, drukarzy - uczestników akcji "N", bogato udokumentowane fragmentami wydawnictw. Przedmowa gen. S. Okęckiego o roli jaką ta akcja. Praca jest ważnym przycznikiem do poznania problematyki dywersji w polskim ruchu oporu.

Najważniejsza książka w edycji Dzieł zebranych Wiesława Kielara, jednego z pierwszych więźniów obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau (numer 290), jego wspomnienia obozowe. Autor z bezkompromisową szczerością i bezwzględnością opisu oddaje tamte realia, złożoność życia i ludzkich postaw w nieludzkiej rzeczywistości.

Leon Wanat, autor kilkakrotnie wznawianej ksiązki pt. "Za murami Pawiaka", tym razem sięga do swoich wspomnień, aby w żołnierskim apelu raz jeszcze przywołać pamięć tych, których bohaterskiej postawy i męczeńskiej śmierci był naocznym świadkiem. W pierwszym rzędzie ukazuje on nazwiska mniej znane - młodych żołnierzy konspiracji, łączniczek oraz ludzi różnych środowisk i poglądów pomagających w walce z okupantem. Można by również nazwać jego książkę inaczej - "Pawiaka ludzie i

Michelle Obama opisuje doświadczenia, które ją ukształtowały - od dzieciństwa w południowym Chicago, przez lata godzenia macierzyństwa z karierą, aż do czasu spędzonego w najsłynniejszym domu świata. Z niebywałą szczerością, odwagą i humorem odkrywa kulisy swojego życia rodzinnego. Opisuje, jak Obamowie znaleźli się w centrum zainteresowania światowych mediów i jak wyglądało ich życie w Białym Domu przez osiem kluczowych lat, kiedy poznawała Amerykę, a Ameryka poznawała ją. To zaskakująco intymny rozrachunek z życiem kobiety wrażliwej i stanowczej, która konsekwentnie odmawiała spełniania oczekiwań innych i której historia zachęca, by pójść w jej ślady. "Nie wiem wszystkiego o Ameryce, o życiu, o tym, co przyniesie przyszłość. Znam jednak siebie. Mój ojciec Fraser nauczył mnie ciężko pracować, często się śmiać i dotrzymywać słowa. Moja matka Marian pokazała mi, jak samodzielnie myśleć i korzystać z własnego głosu. W naszym zatłoczonym mieszkanku na South Side w Chicago pokazali mi, że należy doceniać wartość historii: naszej rodziny, mojej własnej, kraju. Nawet jeśli bywa brzydka lub niedoskonała. Nawet jeśli odcisnęła głębsze piętno, niżbyśmy chcieli. Twojej historii nikt ci nie odbierze. Należy do ciebie." z Przedmowy Osobiste wspomnienia najbardziej lubianej Pierwszej Damy Stanów Zjednoczonych. Kiedy była małą dziewczynką, cały świat Michelle Robinson stanowiło południowe Chicago. To tam dzieliła sypialnię z bratem Craigiem, z którym w parku bawiła się w berka, i tam jej rodzice, Fraser i Marian Robinsonowie, wychowywali ją na otwartą i odważną osobę. Ale życie wkrótce zabrało Michelle znacznie dalej: z korytarzy Princeton, gdzie dowiedziała się, jak to jest być jedyną czarną kobietą w grupie, do szklanej biurowej wieży, gdzie pracowała jako wpływowa prawniczka do spraw korporacyjnych - i gdzie pewnego letniego poranka w jej biurze pojawił się student prawa, niejaki Barack Obama, wywracając do góry nogami wszystkie jej misternie ułożone plany. W książce Michelle Obama po raz pierwszy opisuje wczesne lata swojego małżeństwa, kiedy walczyła o zachowanie równowagi między pracą, rodziną a szybko rozwijającą się polityczną karierą męża. Wrzuca czytelnika w sam środek prywatnych rozmów o tym, czy Barack powinien ubiegać się o prezydenturę, oraz jego późniejszej kampanii prezydenckiej, w której stała się postacią tyleż popularną, co krytykowaną. Pisząc z niebywałym wdziękiem, humorem i szczerością, odkrywa kulisy swojego życia rodzinnego. Opisuje, jak Obamowie znaleźli się w centrum zainteresowania światowych mediów i jak wyglądało ich życie w Białym Domu przez osiem kluczowych lat, kiedy poznawała Amerykę, a Ameryka poznawała ją. "Becoming - Moja historia" zabierze czytelników i do skromnej kuchni w Iowa, i do sal balowych w pałacu Buckingham, ukazując momenty zachwytu, smutku i olbrzymiej wytrwałości, ale nade wszystko dając wgląd w duszę postaci wyjątkowej i w swoich działaniach prekursorskiej. Postaci, która starała się żyć autentycznie, używając siły swojego głosu i osobistej historii do wyższych celów. Opowiadając swoją historię szczerze i odważnie, Michelle Obama stawia nam pytanie: kim jesteśmy i kim chcemy się stać?

Ławrientij Beria w oczach syna: życie rodzinne, krąg przyjaciół, współpracowników. I wydarzenia polityczne obserwowane z perspektywy domu rodzinnego. Bardzo osobiste wspomnienia Sergo Berii uzupełniają komentarze profesor Françoise Thom, wykładowcy na Sorbonie, specjalizującej się w sprawach sowieckich. Książka zawiera wiele nieznanych fotografii z rodzinnego archiwum.

"Bez litości" to znakomicie napisana książka przez Mariam Ali i Jana Wain'a, uzupełnienie "Sprzedanych" Zany Muhsen. Książka, którą czyta się jednym tchem, od której trudno oderwać się, a także uwierzyć, że jest możliwe takie bezprawie w wieku XX. Miriam Ali - matka sprzedanych dziewcząt w swoich wspomnieniach cofa się do lat sześćdziesiątych, by pokazać czytelnikowi powstanie własnej rodziny i wszystko to, co doprowadziło do straty córek, a następnie walki o nie. Miriam narodziła się ze związku Angielki i Pakistańczyka. Jako siedemnastolatka poznała ojca swoich dzieci Muthana Muhsena, nazywanego przez nią Fredem. Po kilku miesiącach znajomości Miriam zamieszkała ze swoją miłością. Po roku urodziła im się córka Laila, następnie syn Ahmed. W lipcu 1964 roku pojawiła się na świecie Zana, a następnie Nadia i trójka kolejnych dzieci. W 1967 roku Fred, mówiąc, że jedzie na wakacje, wywiózł dwójkę najstarszych dzieci do Jemenu i tam je zostawił, twierdząc, iż przywiezie dzieci, gdy dość liczna rodzina stanie na nogach. Czas mijał, a pierworodni nie wracali. Natarczywe pytania Miriam dotyczące dzieci pozostawały bez odpowiedzi. W 1980 roku Zana i Nadia w dwutygodniowych odstępach wyjechały na "wymarzone" wakacje do Jemenu. Tam jednak jazda na wielbłądach, opalanie i odpoczynek zostały zamienione na piekło małżeńskie. O całym zajściu Miriam dowiedziała się przypadkiem pięć tygodni później. Do restauracji wpadła oburzona Mary, koleżanka Zany i wykrzyczała w twarz Miriam dlaczego pozwoliła wyjść za mąż jej przyjaciółce. Ali była wstrząśnięta, nic z tego nie rozumiała. Rozmowa z Fredem nie przyniosła odpowiedzi, mężczyzna zapierał się, nie potwierdzał zdobytej informacji. Dopiero po czterech dniach od niechcenia stwierdził, że dziewczęta zostają w Jemenie na stałe, oczywiście jako mężatki. W tym miejscu rozpoczyna się piekło Miriam. Kobieta przechodzi liczne załamania, bicie, strach o wywiezienie następnych dzieci przez ich ojca, ból po stracie córek wywiezionych. Liczne wysłane listy zostają raczej bez odpowiedzi, a w końcu, gdy odpowiedź dochodzi, kobieta jest przerażona planami samobójstwa Zany. Przełomem w życiu Miriam jest wizyta Mary Burchll'e i ciągła pomoc brata Derka. Pod ich wpływem Ali zaczyna wysyłać tysiące listów do rozmaitych urzędów i organizacji. Po przebytym wypadku otrzymuje odszkodowanie, za które po raz pierwszy po wielu latach odwiedza córki w Jemenie. Jedzie tam z synem Mo. Radości nie ma końca, jednak wszyscy są rozczarowani niemożnością wspólnego powrotu do Anglii. Prawo jemeńskie wyraźnie stwierdzało, że dziewczęta należały do swoich mężów. Matka jednak nie poddaje się. Walczy.

Nick Vujicic cierpi na fokomelię - rzadkie schorzenie objawiające się brakiem kończyn. Jednak pokonał niewyobrażalne ograniczenia wynikające z jego niepełnosprawności. Dziś prowadzi aktywne życie, podróżuje po całym świecie i występuje jako mówca motywacyjny, niosąć nadzieję i inspirację milionom ludzi.

Witaj w świecie 97-godzinnych tygodni pracy. W świecie decyzji o życiu i śmierci. W świecie nieustannego tsunami płynów ustrojowych. W świecie, w którym zarabiasz dziennie mniej niż szpitalny parkometr. Pożegnaj się z przyjaciółmi i bliskimi związkami… Witaj w świecie lekarza stażysty. Spisana potajemnie po niekończących się dyżurach, bezsennych nocach i pracujących weekendach książka komika i byłego stażysty Adama Kaya to dotkliwie szczery opis czasu, który spędził na linii frontu brytyjskiej służby zdrowia. Na zmianę zabawne, przerażające i wzruszające zapiski omawiają wszystko, co chcieliście wiedzieć - i sporo rzeczy, o których wolelibyście nie wiedzieć - o życiu lekarzy na oddziale i poza nim. Uwaga, lektura może pozostawić blizny.

Autorka przez trzy miesiące pracowała w tokijskim klubie "Greengrass" jako gejsza. Inteligentna i urodziwa, wydawała się idealną kandydatką na hostessę, będącą "głębokim dekoltem i wysokim IQ" w jednym. Nie przewidziała, że nocne życie wśród milionerów, pełne zabawy, alkoholu i narkotyków, wciągnie ją tak, iż straci nad sobą kontrolę... Wyjątkowo szczera, bezpretensjonalna i pozbawiona pruderii opowieść o upadku na samo dno na tle zaskakującej, dla nas dziwacznej rzeczywistości współczesnej Japonii.

Jest to relacja z czterech lat, które spędziłam w buszu. Kierowana wielką miłością mego życia, wyszłam za mąż za Lketingę, Masaja z Kenii. Tam doświadczyłam nieba i piekła, dotarłam do granic wytrzymałości fizycznej i duchowej. Wraz z córką Napirai wygrałyśmy największą walkę o przetrwanie. Corinne Hofmann, urodzona w 1960r. mieszka obecnie w Szwajcarii. Biała Masajka stała się bestsellerem i została przetłumaczona na trzynaście języków. O dalszych losach bohaterki opowiada książka Żegnaj, Afryko .

Jest to relacja z czterech lat, które spędziłam w buszu. Kierowana wielką miłością mego życia, wyszłam za mąż za Lketingę, Masaja z Kenii. Tam doświadczyłam nieba i piekła, dotarłam do granic wytrzymałości fizycznej i duchowej. Wraz z córką Napirai wygrałyśmy największą walkę o przetrwanie.

Mrożąca krew w żyłach historia największego na świecie tajnego programu produkcji broni biologicznej, opowiedziana przez człowieka, który tym programem kierował. Biohazard stanowi - jak do tej pory - jedyne i najważniejsze źródło wiedzy o tajnych badaniach nad bronią biologiczną w ZSRR, a kontynuowanych po rozpadzie Związku Radzieckiego. Gorbaczow z jednej strony przyjacielsko ściskał dłonie zachodnich przywódców i zapewniał o końcu zimnej wojny, a z drugiej - przydzielał olbrzymie sumy na rozwój najstraszniejszej broni. Autorem książki jest dr Alibek, czołowy naukowiec radziecki, którego praca miała zasadnicze znaczenie dla rozwoju programu broni biologicznych w ZSRR. Jego wspomnienia wprowadzają czytelnika w tajemny świat badań laboratoryjnych, w pajęczynę powiązań instytucjonalnych (od KGB po poważanych profesorów Akademii Nauk) oraz wyjaśniają tło kilku wydarzeń, o których było głośno na świecie (morderstwo bułgarskiego dziennikarza w Londynie, epidemia „zapalenia płuc” w Swierdłowsku czy plany ataku na miasta amerykańskie).

Pierwsze wydanie bez skreśleń i cenzury. Przedwojenna Warszawa okiem młodego warszawskiego cwaniaka. Stanisław Grzesiuk z właściwym sobie humorem i swadą portretuje przedmieścia stolicy z ich obyczajami, tradycją i swoistym kodeksem honorowym, sięgając przy tym po słownictwo i specyficzną gwarę warszawskiej ulicy. Wydanie książki zostało wstrzymane na kilka miesięcy przez cenzurę. Wreszcie w lipcu 1959 roku książka trafiła do księgarń i podobnie jak „Pięć lat kacetu” natychmiast zniknęła z półek. Czytelnicy i recenzenci apelowali do autora i wydawnictwa z prośbą o dodruki. A książka stała się na całe dekady lekturą obowiązkową chłopaków z warszawskich podwórek. Po latach tekst porównano z rękopisem i przywrócono fragmenty usunięte przez cenzurę oraz wydawcę przy pierwszej publikacji. Wydanie zawiera fragmenty najważniejszych recenzji.