Agresywny awanturnik i prowokator. Żył z pożarem w głowie, nieuchronnie zmierzał ku samozagładzie. Taki polski James Dean. Tajemnica jego przedwczesnej śmierci wiedzie do mrocznych archiwów SB. Niepoprawny romantyk. Kochał miłością straceńczą. Jego małżeństwo z Anną Dymną było na ustach wszystkich. Była miłością jego życia. Ona do dziś uważa go za życiowego przewodnika. Genialny i wszechstronny. Trwonił talenty, gardził sławą. Stworzył Piwnicę pod Baranami. Dziś pozostaje legendą, niezapomnianym twórcą piosenki Czarne anioły i skeczu Na przykład Majewski. Wiesław Dymny przeszedł do historii, ale on tu jeszcze wróci!

Nie przypadkiem w tytule tej książki znalazła się data jej powstania. Stało się tak przede wszystkim dlatego, że "Dziennik 1954" jest kroniką określonego czasu, i to czasu jak na dziennik wyjątkowo krótkiego: nie jednego roku nawet, lecz zaledwie jednego kwartału, okresu od 1 stycznia do 2 kwietnia 1954. Stało się tak też dlatego, że w postaci książki dziennik Tyrmanda ukazał się po raz pierwszy po ćwierćwieczu od napisania, w roku 1980 i autor pragnął zaznaczyć ten dystans. Stało się tak wreszcie chyba dlatego, że rok 1954 był w biografii i twórczości Tyrmanda rokiem przełomowym. Kim był Leopold Tyrmand przed rokiem 1954? Mimo młodego wieku wiele miał już za sobą. Urodzony 16 maja 1920 w Warszawie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, po maturze wyjechał do Paryża, by w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych studiować architekturę (1938-39). Z początkiem wojny znalazł się w Wilnie. Aresztowany w kwietniu 1941, został skazany na dwadzieścia pięć lat więzienia za "konspirację antylitewską". Z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej mógł więzienie zamienić na roboty przymusowe. Imał się różnych prac: był robotnikiem i kelnerem, kreślarzem i palaczem, wreszcie marynarzem. W tej ostatniej roli spróbował ucieczki; schwytany w Norwegii, trafił do obozu koncentracyjnego. Pobyt w Norwegii przyniósł Tyrmandowi znajomość języka norweskiego i materiał do pierwszej książki - Hotel Ansgar (Poznań, 1947). Po powrocie do kraju (1946) Tyrmand pracował najpierw jako dziennikarz w "Expresie Wieczornym" i "Słowie Powszechnym". W latach 1947-49 był członkiem redakcji "Przekroju", w roku następnym rozpoczął stałą współpracę z "Tygodnikiem Powszechnym". Praca ta skończyła się z chwilą odebrania pisma prawowitym redaktorom i przejęcia go przez Jana Dobraczyńskiego (1953).

Dziennik był chyba jedną z ulubionych form ekspresji artystycznej Nałkowskiej. Pisała je od wczesnych lat młodości aż do śmierci. Dzienniki czasu wojny to bardzo osobiste notatki pisarki wydane po śmierci. Opisuje w nich kampanię wrześniową, rzeczywistość okupowanej Warszawy i swoje codzienne życie.

Tym razem Autorka bestsellerowej mazurskiej sagi postanowiła, wykorzystując doskonałą pamięć, spisać dla własnych dzieci wspominki z podwórka, wakacji, uroczystości oraz zwykłych zajść rodzinnych. Smak lodów z prawdziwą wanilią, bary mleczne czy fikołki na trzepaku dzisiaj urastają już do nostalgicznych wspomnień. Jest tam też kilka rodzinnych historii, a nade wszystko - koloryt bezpiecznych podwórek; wieś, na której autorka spędzała wakacje, biorąc udział w sianokosach, żniwach; zakola Biebrzy, grzybne lasy i dziecięca beztroska.

Seria Wielkie Biografie prezentuje postacie które na stałe zapisały się na kartach historii i których losy - zarówno prywatne jak i zawodowe - warto poznać. Pisząc o Januszu Korczaku niełatwo uniknąć wielkich słów. Znany na świecie już przed wojną lekarz pedagog i badacz dzieci oddany im bez reszty laureat licznych odznaczeń zdolny pisarz osoba wrażliwa refleksyjna symbol najcenniejszych wartości te często powtarzane określenia choć prawdziwe nie oddają całej złożoności najpiękniejszego człowieka jak nazywał Korczaka zaprzyjaźniony z nim Igor Newerly który był postacią o wyjątkowo złożonej osobowości. I o tym także jest tak biografia - nie nadaje Korczakowi statusu pomnika lecz ukazuje go jako człowieka z krwi i kości.

Lem. Życie nie z tej ziemi to pierwsza w Polsce biografia autora Cyberiady. Korzystając z niepublikowanych dotąd źródeł, Orliński wyjaśnia duże i małe, poważne i zabawne tajemnice z życia pisarza. Jak Lem przeżył Holokaust? Czy kiedykolwiek uwierzył w komunizm?

"Moja opowieść o Stanisławie Fleszarowej-Muskat jest pierwszą, najpełniejszą z obecnie możliwych, biografią. Informacje na temat życia Fleszarowej przypominały do niedawna rozsypane puzzle jakiejś biograficznej układanki, której ostatecznego kształtu nikt nie był w stanie poznać. Tymczasem niektóre puzzle wystarczyło odwrócić na właściwą stronę, inne dalej nie dają się dopasować, a kilku po prostu brak. Dziś jednak większość elementów daje się już ułożyć w jakąś logiczną całość..." ze wstępu Krystyny Świerkosz Na fali to pierwsza biografia Stanisławy Fleszerowej-Muskat. Mimo wielkiej popularności, autorka ta bywała dotąd tematem co najwyżej artykułów prasowych. Krystyna Świerkosz, która od lat zajmuje się jej spuścizną literacką, napisała coś więcej. W swojej książce nie tylko porządkuje wydarzenia z życia pisarki, ale także stara się wyjaśnić pewne niejasności, a nawet rozwiać niektóre legendy, jakimi ono obrosło. Jest to lektura obowiązkowa dla każdego miłośnika sopockiej mistrzyni powieści obyczajowej.

Najodważniejsza z dotychczasowych książek znanej satyryczki. Maria Czubaszek zdradza swoje sekrety i po raz pierwszy mówi o sobie tak szczerze. I tak dużo. Opowiada o ludziach, z którymi się przyjaźniła, pracowała, których mijała w życiu. Komentuje sytuację w kraju (także tę po „dobrej zmianie”). Pewne historie, które czytelnicy już mieli okazję poznać, wreszcie znajdują zakończenie – jak choćby ta, dlaczego nigdy nie pojechała na Galapagos, i jaka jest w tym wina Marcina Wolskiego. A wszystko to, jak zwykle zresztą, jest niezwykle zabawne. Jednak tylko z pozoru jest to opowieść o niej samej. Satyryczka trzyma w rękach lustro, w którym możemy zobaczyć także siebie i wszystkie nasze wady. Niestety. Maria Czubaszek mówi wprost to, o czym każdy z nas po cichu myśli, ale boi się powiedzieć głośno. /źródło opisu: http://www.proszynski.pl/Nienachalna_z_urody-p-32417-1-30-.html/

"Każda epoka ma swoich skandalistów. PRL nie stanowi wyjątku. Szalone życie PRL-owskich celebrytów wypełniały romanse i awantury. Brawura i zgorszenie były na porządku dziennym. Autor barwnie opowiada o legendarnych postaciach kultury - pisarzach, poetach, aktorach. Odrzucali konwenanse, niektórzy wręcz siali zgorszenie swoim zachowaniem."