Walka z naturą... Walka o miłość... Walka o szacunek... Na Północy trzeba umieć żyć! W skutej lodem dziewiętnastowiecznej Norwegii ludzie mają twarde i dumne serca. Niełatwe życie regulowane jest przez rytm przyrody i wielowiekową tradycję szanowaną ponad wszystko. Czy ktoś stamtąd może pokochać miłością gorącą i szczerą, której nie złamią wichry losu? Stary chłopski ród Björndal od lat słynie z męstwa i uporu, budząc strach i respekt pozostałych mieszkańców równiny. Zdobyte przez rodzinę bogactwo przyniosło władzę, ale sprowadziło też ludzką zawiść i zagrożenia, którym musi ona sprostać. Nieodpuszczone grzechy z przeszłości nie dają spokoju. W tym surowym świecie członkowie rodziny muszą odnaleźć drogę do szczęścia i odkupienia nie tylko własnych win, ale także ich przodków.

Czy istnieje ciekawszy, bardziej zaskakujący i wciągający temat literacki niż życie człowieka? Zwłaszcza, jeśli zostanie ono ukazane w całej rozciągłości, z perspektywy upływających dziesięcioleci, w ciągu których zmienia się nie tylko wiek bohatera, ale też jego pozycja społeczna, sytuacja rodzinna, poglądy. Właśnie w taki sposób Trygve Gulbranssen opowiada o norweskiej rodzinie z dalekiej Północy, mieszkańcach Björndal, będących - według legendy - potomkami królewskiego rodu. Akcja książek Gulbranssena tworzących sagę (A lasy wiecznie śpiewają oraz Dziedzictwo na Björndal), rozgrywa się na przełomie XVIII i XIX wieku. Być może właśnie dlatego nie ma tu ani odrobiny współczesnej skrótowości i pośpiechu? Wszystko toczy się powoli, a choć kolejne pokolenia Dagów przemijają, autor pozwala każdemu z nich zakosztować potęgi okolicznych lasów i gór, zmierzyć się z siłami przyrody, by pośród nich szukać odpowiedzi na kluczowe, egzystencjalne pytania. Jest tu też, oczywiście, miejsce na małżeństwa i narodziny, na trudną, bo opartą na niedomówieniach, a przy tym dumną i pozbawioną namiętności miłość, na boleśnie samotną codzienność; można nawet usłyszeć echa wydarzeń z wielkiego świata. Jednak kobiety, które przybywają do położonego na dalekiej północy chłopskiego dworu - najpierw Teresa i jej siostra Dorota, później Adelajda, żona młodego Daga - choć przynoszą ze sobą pewien powiew świeżości, wkrótce podporządkowują się odwiecznym tradycjom, nie zmieniają istniejącego porządku. Jak gdyby bohaterowie - choć zdobywają i zasiedlają nowe tereny, wycinając coraz więcej drzew - dołączali się do odwiecznej pieśni lasu. Z jednym wyjątkiem. Skromna i cicha Dorota poruszyła serce swojego szwagra, wypowiadając właściwie nieznane mu wcześniej słowo: miłosierdzie. Dzień przed swoją śmiercią zasiała wątpliwości, które zapoczątkowały lawinę przemyśleń, towarzyszących staremu Dagowi do końca życia, a w pewnym sensie „odziedziczonych” też przez jego syna. Jakie są obowiązki bogaczy wobec biednych? Dokąd prowadzi bezwzględne egzekwowanie swoich praw? Czy można zrezygnować z zemsty, stanowiącej jeden z filarów rodowej tożsamości? Na czym polega zaufanie i posłuszeństwo Bogu? Skąd brać siłę do zwalczania kolejnych pokus, do nieustannej pracy nad charakterem, do podnoszenia się po coraz cięższych ciosach, a wreszcie - do wybaczania? Zastanawiające, dokąd takie myśli mogą zaprowadzić dumnych, zamkniętych w sobie, dysponujących wielkim majątkiem i władzą ludzi. Być może niektórzy czytelnicy uznają książki Gulbranssena za… nudne. Opisy przyrody, zupełny brak pikanterii, bezpośrednie charakterystyki postaci, a do tego wielostronicowe rozważania bohaterów nie każdemu przypadną do gustu. A jednak wydana w latach trzydziestych ubiegłego wieku dwutomowa saga zyskała ogromną popularność. Jak czytamy na okładce najnowszego wydania (podwójnie wartościowego, bo zawierającego obydwa tomy!), powieść została przetłumaczona na trzydzieści języków, sfilmowana, sprzedana w ponad dwunastu milionach egzemplarzy. W Internecie znajdziemy też wiele powstających współcześnie, pozytywnych recenzji. Dlaczego? Czemu powieść norweskiego pisarza cieszy się takim uznaniem? Może dlatego, że nie było i nie ma ciekawszego, bardziej wzruszającego tematu niż ludzkie życie. [http://www.granice.pl]

Opowieść z czasów Wikingów, kiedy przesądy były silniejsze niż wiara, pełnych barbarzyństwa i przemocy, magii i tajemnic, a także miłości i pożądania. W owych czasach w Norwegii władza zarezerwowana była tylko dla najbogatszych, a człowieczeństwo, godność ludzka zależały tylko od tego, czy jest się wolnym lub nie. Ulva ze Stiordalen jest córką niewolników Benni i Kolvego. Niektórzy jednak w to wątpią, uważając, że prawdziwym ojcem Ulvy musiał być wilk. Jak bowiem inaczej wytłumaczyć jej lodowato szare i magiczne "wilcze oczy"? [lubimyczytac.pl]

Już jako mała dziewczynka Tula Backe odkryła, że różni się od innych dzieci. Nie zawsze wykorzystywała swe nadzwyczajne zdolności w służbie dobra, wiedziała więc, że jest jedną z dotkniętych z Ludzi Lodu... Zła moc, nieskończenie potężniejsza od niej, knuła diabelskie plany. Tengel Zły wybrał sobie Tulę jako tę, która miała obudzić go ze snu...

Bliźniacy Ulvar i Marco różnili się od siebie tak bardzo, jak tylko to między braćmi jest możliwe. Marco był piękny niczym młody bożek, Ulvar natomiast przypominał najstraszniejszą bestię. Ludzie Lodu wiedzieli, że każdy z braci ma do spełnienia specjalne zadanie, nikt jednak nie mógł uwierzyć, by jakiekolwiek dobro mogło przyjść za sprawą Ulvara, który był zły jak najprawdziwszy diabeł...

Tajemnicze spotkanie Ludzi Lodu w Górze Demonów uświadamia wszystkim, że walka z Tengelem Złym będzie trudniejsza i dużo bardziej niebezpieczna, niż sadzono. Pięcioro młodych członków rodu wyrusza do Trendelag do zapomnianej Doliny Ludzi Lodu, a po drodze okazuje się, że Tengel Zły wysłał w pościg za nimi bandę opryszków...

Hilda była córką znienawidzonego hycla - pomocnika kata, dlatego spoşłeczność wioski ją odrzuciła. Nikt nie zbliżał się do nędznej chaty, w której mieszkała wraz z ojcem. Żyła samotnie, znosząc upokorzenia, drwiny i wyzwiska. Tak było aż do chwili, gdy w pobliżu ich chaty odkryto zwłoki czterech zamordowanych kobiet. Wówczas życie Hildy odmieniło się całkowicie.

Długa i niebezpieczna walka Ludzi Lodu z Tengelem Złym dobiegła końca. Tanghil, zakała i największe zagrożenie świata, przestał istnieć. Nie znaczy to jednak, że w przyszłości już wszystko będzie dobrze. Nadal na wiele pytań nie udzielono odpowiedzi. Rodzina ma więc przed sobą rok pełen napięć...

Po długich wędrówkach Heike Lind z Ludzi Lodu przybywa do Norwegii, aby odebrać swój spadek. Wszyscy członkowie rodziny pomarli, a majątki przejęli pozbawieni skrupułów oszuści. Heike musi je odzyskać za wszelką cenę, bowiem w Grastensholm ukryty jest magiczny skarb Ludzi Lodu... Sprawy przybiorę pomyślny obrót, dopiero gdy spotka tajemniczą istotę, która jak cień pojawia się w okolicznych lasach...